Περίεργα πράματα...

Περίεργα πράματα...
Δημοσίευση 22-12-07 στις 19:41 από euri
Updated 07-04-08 at 21:47 by euri

Πρόσφατα είχα την τύχη να ταξιδέψω στις δύο από τις τρεις βαλτικές χώρες, τη Λιθουανία και τη Λετονία. Πιο συγκεκριμένα επισκέφθηκα τις πρωτεύουσες αυτών των δύο χωρών, το Βίλνιους και τη Ρίγα, αντίστοιχα.

Παραθέτω μερικές εντυπώσεις, όχι τόσο ταξιδιωτικές, όσο πολιτισμικές.


Οι Λιθουανοί είναι ηλίθιοι

Το κάπνισμα στη Λιθουανία απαγορεύεται σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους. Κι άντε καλά, αυτό είναι της μόδας, εφαρμόζεται σε πολλά κράτη, δεν είναι κάτι καινούργιο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι Λιθουανοί το τηρούν. Πήγα σε ένα εστιατόριο και σε ένα club με ζωντανή μουσική, κι ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που γύρισα σπίτι (εντάξει, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου) και δε χρειαζόταν να κάνω μπάνιο με δεκάδες αρωματικά σαπούνια κι έλαια για να φύγει η μυρωδιά του καπνού από πάνω μου. Ούτε τα ρούχα μου χρειάστηκε να απολυμανθούν με καυστικές σόδες, ούτε να τα βγάλω έξω από το δωμάτιο. Περίεργα πράματα...γιατί όμως;

Διότι οι Λιθουανοί, αλλά και οι λοιποί μη-ντόπιοι, όταν ένιωθαν την ανάγκη να καπνίσουν έβγαιναν έξω από το χώρο - στο κρύο, αδιαμαρτύρητα. Και μάλιστα συνεννοούνταν και πήγαιναν δυο-δυο, τρεις-τρεις...κάτι σαν τις κυρίες που πηγαίνουν όλες μαζί στα ιδιαίτερα για να φρεσκαριστούν. Και μάλιστα αυτό που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι και οι νέοι άνθρωποι έκαναν το ίδιο, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη να επιδείξουν τη μαγκιά. Περίεργα πράματα...


Οι Λιθουανοί είναι ηλίθιοι, μέρος δεύτερο

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι η οδηγική συμπεριφορά των Λιθουανών. Οι οδηγοί σταματούν στις διαβάσεις και παραχωρούν την προτεραιότητα στους πεζούς! Μόλις ο πεζός πλησίαζε στη χαρακτηριστική ριγέ σήμανση, κάθε οδηγός ακινητοποιούσε το όχημά του, είτε αυτοκίνητο, είτε ΜΜΜ, και περίμενε υπομονετικά να περάσει ο πεζός. Περίεργα πράματα...

Επίσης, οι Λιθουανοί έχουν την παράξενη συνήθεια να ανάβουν τα φώτα των οχημάτων τους πριν πέσει το απόλυτο σκοτάδι. Δεν μπορώ να καταλάβω, αυτοί οι άνθρωποι δε βλέπουν; Δεν έχουν καλή όραση; Εμείς στην Ελλάδα μας πώς βλέπουμε μέσα στη βροχή, στην ομίχλη, πριν πέσει το απόλυτο σκοτάδι; Αυτοί δεν μπορούν; Περίεργα πράματα...


Οι Λετονοί είναι ηλίθιοι

Το κάπνισμα στη Λετονία επιτρέπεται μόνο στους χώρους που είναι ειδικά προορισμένοι για χώροι καπνιστών. Για παράδειγμα, στα καφέ και τα εστιατόρια, τουλάχιστον στην πρωτεύουσα Ρίγα που επισκέφτηκα, υπάρχουν χώροι για καπνιστές και μη καπνιστές. Σιγά το νέο θα μου πείτε, παντού γίνεται αυτό, ακόμα και στη χώρα λίκνο της δημοκρατίας. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι αυτοί οι παράξενοι άνθρωποι εκεί τηρούσαν αυτό το διαχωρισμό και δεν κάπνιζαν στους χώρους μη καπνιστών. Περίεργα πράματα... Μεγάλη εντύπωση μου έκανε, επίσης, το γεγονός ότι αρκετοί χώροι ήταν χαρακτηρισμένοι εξολοκλήρου ως χώροι μη καπνιστών, και μάλιστα με ειδική επιγραφή στην είσοδο ζητούσαν να μη καπνίζει κανείς σε ακτίνα 10 μέτρων από αυτή. Αλλά αυτό που με έκανε να γελάω και να τους κοροϊδεύω είναι το ότι οι Λετονοί το τηρούσαν! Δεν κάπνιζαν κοντά στην πόρτα του ανόητου χώρου που δεν επέτρεπε το κάπνισμα! Περίεργα πράματα...


Οι Λετονοί είναι ηλίθιοι, μέρος δεύτερο

Όπως και οι γείτονές τους, έτσι και οι Λετονοί είναι κι αυτοί παράξενοι... σταματάνε στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί. Ακόμη και στην παλιά πόλη της Ρίγας, εκεί όπου οι φωτεινοί σηματοδότες είναι ελάχιστοι, οι πεζοί μπορούσαν να κυκλοφορήσουν άνετα και οι οδηγοί τους σέβονταν! Μα είναι σοβαρά πράματα αυτά; Ακόμη και ο οδηγός του τραμ σταμάτησε για να περάσω. Περίεργα πράματα...


Οι Έλληνες είμαστε έξυπνοι

Επιτέλους στο ταξίδι της επιστροφής επέστρεψα σε καθημερινές καταστάσεις, σε γνώριμο περιβάλλον, ανώτερο. Ήδη στο αεροδρόμιο της Πράγας, όπου είχα αναμονή μεταξύ πτήσεων περί τις 7 ώρες, αισθάνθηκα πραγματικά ανώτερος: δε χρειάστηκε να ψάξω πολύ για να βρω την έξοδο - από πολύ μακρυά άκουγα τη φασαρία. Στις άλλες εξόδους, πλην αυτής προς Θεσσαλονίκη (αλλά και της διπλανής προς Αθήνα), επικρατούσε σχεδόν νεκρική σιγή. Τι κρύοι άνθρωποι... μα να μιλάνε χαμηλόφωνα;

Αλλά και μέσα στο αεροσκάφος, τι καλά που ήταν! Ο κυβερνήτης και το πλήρωμα καμπίνας έλεγαν να κλείσουμε τα κινητά - μα τι άσχετοι που είναι! Ευτυχώς κάποιοι συμπατριώτες μου, που ξέρουν (τα πάντα), είχαν ανοιχτό το τηλέφωνό τους κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Αισθάνθηκα όμως τεράστια περηφάνεια, αλλά και ανακούφιση, όταν κατά την τρίτη προσπάθεια προσγείωσης στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης (τις πρώτες δύο προσπάθειες ο κυβερνήτης τις ακύρωσε λόγω δυσμενών συνθηκών: χιονοθύελλα, η οποία έκανε το Boeing 737-400 να πηγαίνει σαν καρυδότσουφλο...) η νεαρή συνεπιβάτης με την πολύχρωμη κώμη στο κάθισμα 21F καλούσε από το κινητό της, για να ενημερώσει για τις δυσκολίες της προσγείωσης. Τουλάχιστον θα ήξερε ο παραλήπτης της κλήσης τι να πει στα τηλεοπτικά κανάλια, αν τυχόν χρειαζόταν να του πάρουν συνέντευξη... Πάνω από όλα οι εξελίξεις!

Οι άσχετοι (οι μη-Έλληνες) έχουν θεσπίσει κάποιους τραγικούς κανονισμούς. Για παράδειγμα, λένε οι κουτόφραγκοι, "παραμείνετε στο κάθισμά σας μέχρι το αεροσκάφος να ακινητοποιηθεί τελείως". Ηλίθιοι άνθρωποι...εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, κι έτσι μόλις το αεροσκάφος άγγιξε και τον εμπρόσθιο τροχό του στον παγωμένο διάδρομο, περίπου το ένα τρίτο των (Ελλήνων) συνεπιβατών έσπευσαν να λύσουν τις ζώνες του, να σηκωθούν, να ανοίξουν τα ντουλάπια για να πάρουν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Τι ήθελαν κι αυτές οι αεροσυνοδοί κι έτρεχαν να τους γυρίσουν στη θέση τους; Δεν πιστεύω να σκέφτηκαν ότι ο Έλληνας έχει πρόβλημα από κάποιο απότομο φρενάρισμα...αφού είναι δυνατός, ρωμαλέος, μπορεί να κρατηθεί όρθιος. Δε βλέπετε τους τσολιάδες στο Σύνταγμα; Βρέξει, χιονίσει, κάψει, εκεί - ευθυτενείς, δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά! Ούτε υπάρχει περίπτωση Έλληνας να πέσει πάνω σε άλλον Έλληνα και να τον τραυματίσει, σε περίπτωση απότομου ελιγμού το αεροσκάφους. Και φυσικά, ελληνικές αποσκευές στα ντουλάπια δεν κουνιούνται από τη θέση τους, ακόμα και από το τράνταγμα της δύσκολης προσγείωσης. Ηλίθιοι κουτόφραγκοι...

Και επιτέλους, όταν πια φτάσαμε μέσα στο κτίριο του αεροδρομίου, ήρθε Η ΩΡΑ, ήρθε Η ΣΤΙΓΜΗ. Ο Zippo, ο διαφημιστικός αναπτήρας από το Hondos Center, ο Mini Bic, βγήκαν από τις τσέπες και τις τσάντες και έδωσαν το φλογερό τους άγγιγμα στα Μάρλμπορα, στα Κάμελ και τα Ντάβιντοφ. Εντάξει, υπήρχε ένα σήμα που έλεγε ότι απαγορεύεται το κάπνισμα, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας! Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει εκεί για να σπάει η μονοτονία του μπλε χρώματος του αεροδρομίου, αλλά και επειδή πρέπει να δείξουμε στους κουτόφραγκους ότι τους θεωρούμε εξίσου έξυπνους με μας και ασπαζόμαστε μερικές ιδέες τους. Μην τρελλαθούμε κιόλας!

Εξάλλου, εδώ έχει ήλιο, έχει φραπέ, έχει σουβλάκι, έχει θάλασσα, εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία, από εδώ ξεκίνησαν τα φώτα του πολιτισμού, από εδώ καταργήθηκαν τα βελανίδια...